Mohammed

Ik speelde met dit soort vragen toen ik in de media commentaar gaf op een nieuw verschenen tijdschrift. Dat tijdschrift is gedrukt op dik, glanzend papier. Bij dik, glanzend papier denken we natuurlijk gelijk aan een glossy. Titel: MOHAMMED. De fonkelnieuwe, flitsende glossy moet volgens de makers een brug slaan tussen mensen die niets van islam weten en mensen die wel iets van islam weten. Natuurlijk valt u in de tweede categorie, geachte blonde, stampot-etende, fietsende Hollander. De makers willen hun kennis van Mohammed en de islamitische wereld delen, want het mooie van kennis is dat zij zich vermeerdert wanneer ze gedeeld wordt. Dat is ook het geval met liefde. Hoe meer liefde je deelt, des te meer je ervan krijgt in de wereld!

Enfin, ik dwaal af. Een glossy. Hoe wordt deze glossy binnen de islamitische gemeenschap beoordeeld? Nu ben ik, JHWH, de Heer en Allah zij dank, geen vertegenwoordiger van een achterban, en ik pretendeer ook niet te weten wat er zich allemaal binnen de islamitische gemeenschap afspeelt, maar toch is er wel een rode draad te ontwaren. De algemene tendens is dat die islamitische glossy niet hoeft. Waarom? Omdat Mohammed en een glossy volgens vele moslims niet zomaar aan elkaar gekoppeld kunnen worden. Dat bleek al tijdens de officiële lancering van de glossy, waar vooral een autochtoon gezelschap aanwezig was. Veel blonde, stampot-etende, fietsende Hollanders. Toen ik me via discussies op sociale media iets serieuzer verdiepte in mijn vraag, kwam de aap uit de mouw. De glossy staat symbool voor de verderfelijke westerse wereld, en Mohammed staat symbool voor de zuivere, islamitische wereld. Het verderfelijke en het heilige, dat slaat natuurlijke als een tang op een varken. Of in het geval van de islam: als een tang op een schaap.

Seks

Wat staat er eigenlijk in de MOHAMMED-glossy? Veel persoonlijke verhalen en meningen van deskundige mensen. Er is een beschouwing over de relatie tussen islam en democratie. Natuurlijk het verhaal van een bekeerling. Ook interessant: een toelichting op het pijnpunt dat Mohammed met vele vrouwen getrouwd is geweest. Gelukkig ook een item over islamitische kunst en cultuur. En wist u dat de profeet zijn voorkeuren had in de keuken? Allemaal informatieve en nette artikelen waar niemand zijn hoofd aan stoot, zou je zeggen. Waarom dan toch die afkeer, dacht ik.

Maar dan: een artikel over seks. Seks? Jazeker, seks. En dan heel specifiek over voorspel. Het is namelijk zo dat in de islam voorspel erg belangrijk is. Het staat gewoon in de Koran. Man en vrouw mogen elkaar niet zomaar als dolle beesten met lustgevoelens benaderen. De vrouw moet verleid worden – dat is haar recht. Met mooie woorden, een lekker geurtje, een gezamenlijke hap. Het verbond tussen man en vrouw is heilig en daar horen alleen maar de beste handelingen en woorden bij. Nu begreep ik het rumoer onder een deel van de moslims. Zij vinden het typisch ‘westers’ dat de woorden profeet, islam en voorspel in een en dezelfde zin gebruikt kunnen worden.

Nieuwe woorden

Thema’s als seks, liefde, kunst, keukengerechten, muziek, daar krijgen sommige vrome broeders en zusters een hele onrustige rikketik van. Maar ja, overgelovigheid en overgevoeligheid zijn broeders – geen enkele geloofstraditie vreemd, nietwaar? Elke tijd brengt nieuwe woorden en vormen met zich mee, of we willen of niet. Mensen kleuren tradities opnieuw in. Het is geen toeval dat mens en taal twee fundamenten van elke godsdienst zijn. Goed, wat is nu dan een modern geloof? Lastig te beantwoorden, maar laten we beginnen met het accepteren van nieuwe woorden en nieuwe vormen.

Meer informatie:

• Dit artikel is gepubliceerd in Volzin
• Ik sprak over de glossy in het programma De Nieuwe Wereld